Deze site zal worden gewijdt aan de tweeweekse reis naar Israel die mijn moeder Ria, en ik (Naomi) samen hebben gemaakt. We hebben een goede tijd gehad, en ik ook nog een geweldige thuiskomst. Ik heb per dag een verslag bijgehouden, en dat heb ik hieronder uitgewerkt met af en toe wat foto’s. Veel leesplezier.
Vrijdag 28 januari 2011
Ik ben inmiddels druk bezig met inpakken, ik heb vandaag dit schrift gekocht, plus nog een boek; Dwaalgeest van Kristen Heitzmann. Ik heb net onze vliegtickets geconfirmed, het gaat echt gebeuren! Over drie dagen zitten we in Israel!!!
Maandag 31 januari 2011 10.32
We zijn door de check-in. Nu is het wachten tot 12.15, dan mogen we instappen bij G 04, op vlucht IZ2512. Om 13.15 vertrekken we, en ik heb een stoel bij het raam gekregen. Alleen op het moment is het grijs en grauw in Nederland, dus we zullen wel niet veel zien vanuit de lucht. En mijn moeder heeft net koffie gehaald, en die is hier heel duur, maar liefst 2,50 euro voor een bekertje. We zitten nu vanaf een paar stoelen in een lounge ruimte te kijken hoe vliegtuigen af en aan worden gevoerd. Maandag 31 januari 2011 13.34
We zitten nu in het vliegtuig, maar we vliegen nog niet. We kijken nu een filmpje met instructies... en ik zit niet op te letten, lol.
Maandag 31 januari 2011 ’s avonds laat
We hebben geprobeert een huurauto mee te kijken, maar dat is niet gelukt, want de enige creditcard die ik mee had genomen, staat M.W. Meijerink op, en dat zijn dus Martin’s initialen, en niet de mijne. Dus we gaan alles met het openbaar vervoer doen.
Dinsdag 1 februari 2011
Nadat we nog even in Tel-aviv hebben rondgelopen, langs het strand, en een stukje van de oude stad, zijn we met de bus naar Kiriyat Benjamin gegaan. Dat ligt ten oosten van Haifa, en daar wonen Siny en Afner Goldberg, dat zijn vrienden van mijn moeder. Daar logeren we de komende dagen. En nadat Siny lekker voor ons had gekookt, heb ik haar in het hebreeuws verteld wat ik daar van vond; Annie loh meddeberret Ivried, aval ve hayah tof me’ot! (vertaling: ik spreek geen hebreeuws, maar het was heel lekker!)Woensdag 2 februari 2011
We zijn vandaag naar Ceasarea geweest, daar zijn een heleboel overblijfselen van vroeger, er is een amfitheater, en romeinse badhuizen, en nog veel meer. Over die plek kan je ook lezen in de Bijbel, in Handelingen hoofdstuk 25, Paulus werd hier namelijk veroordeeld. Het ligt direct aan zee, en uit de wind was het best warm vandaag, de zon scheen de hele dag. Ik heb op dat strand nog een oor van een kruik (of zoiets) gevonden, en we hoorden van een gids dat dat best meer dan 2000 jaar oud kan zijn. Het was een geslaagde dag, en we zijn erg moe.
Donderdag 3 februari 2011
We zijn vandaag naar Rosh Hanikra en Nahariya geweest. Rosh Hanikra ligt helemaal in het noorden van Israel. Daar heb je de steilste kabelbaan ter wereld, maar het stelde niet veel voor hoor, je was binnen 2 minuten beneden. Er zijn daar een soort witte Krijt rotsen, maar niet zo wit als de white cliffs van engeland. Daar binnenin heb je dus de zogenaamde Grotto’s, dat zijn een soort door de zee gevormde grotten onder en boven de zeespiegel. Het is daarbinnen heel mooi, en avonturistisch. Het water is er heel helder, en we hebben ook kwallen zien zwemmen. Daarna zijn we met de bus terug naar Nahariya gegaan, en daar hebben we nog even door de winkelstraat gelopen.
Vrijdag 4 februari 2011
Vandaag zijn we vanaf Kiriyat Benjamin Via Akko naar Nes Amimm (Nes Amimm is dus een soort christelijke communitie, en als je daar komt lijkt het net op een mooi park zoals je ze ook wel ziet in Landal parken) gereisd. In Akko hebben we nog in het oude gedeelte van de stad gelopen. Die hele oude stad bestaat uit steegjes, waarvan een groot deel ook overdekt, en dat is grotendeels gewoon een grote markt. Daar verkochten ze van alles en nog wat. Tussen de vis in de verschillende viskraampjes lagen ook gewoon hele haaien! Eentje was denk ik wel meer dan anderhalve meter lang!!! Verder stonk het er enorm naar vis, en was het veel te druk, maar het was een bijzondere ervaring. Vanaf Akko zijn we met de taxi naar Nes Amimm gereden. In Nes Amimm hebben we gedineerd, en dat was een hele luxe, dat doen ze altijd op vrijdagavond, in verband met de rustdag, die maaltijd heet Erev Sabbath. We vieren dan eigenlijk gewoon het avondmaal, en we dronken wijn sap of water. We deden ook allemaal wat zout op ons bord, en toen deelden we het brood, en daarmee depten we het zout van ons bord, en aten het op. We kregen een kamer in het huis van Stein Pilon, die al een tijdje geleden overleden is. Stein Pilon en haar man waren de oprichters van Nes Amimm.Zaterdag 5 februari 2011
Op zaterdag is het dus de Sabbath, dus dan is alles dicht, zoals bij ons op zondag. We hadden op een folder gelezen dat een museum over de ghetto fighters in een nabij gelegen kibboets vandaag wel open zou zijn. Dus daar zijn we heen gewandeld, door het veld, want over de weg was heel erg om. Het was een zware wandeling, want er was veel modder omdat het de vorige dag geregend had. Dus toen we eindelijk aankwamen was het wel een domper om er achter te komen dat ze toch dicht waren. Maar al met al was het mooi om daar de omgeving te zien van de bergen en groene heuvels en boomgaarden.
Zondag 6 februari 2011
Zondag is hier dus gewoon als een maandag in Nederland. We zijn na het ontbijt op Nes Amimm met een bus nederlandse toeristen die daar ook gelogeerd hadden meegereden van Nes Amimm naar Tel-aviv. Met nog een
onverwachte tussenstop in Ceasarea, wat voor die groep ook het laatste uitje was. Vanaf Tel-aviv zijn we met de sherut naar Jeruzalem gereden, en eenmaal in Jeruzalem waren we wel blij dat we geen auto konden
huren, want het verkeer is hier verschrikkelijk, echt een chaos. We logeren bij de zusters van Sion, in de dormitory. Dat is zeg maar een zaal, waar iedereen zijn eigen plekje heeft doordat er wandjes tussen de bed en kast zijn gemaakt, met een gordijn voor de ingang. Dat is dus allemaal in de oude stad van Jeruzalem, ook weer net zoals in Akko een heleboel steegjes, en allemaal kleine winkeltjes. Ook grotendeels overdekt, en echt overal waar je kijkt hangt koopwaar, als je er uit ziet als een toerist (zoals wij dus) wordt je om de haverklap aangesproken of je echt niet iets van ze wil kopen.
Eigenlijk moet je daar gewoon bot en onbeleefd doen om niet met een lege portemonnee thuis te komen. Maandag 7 februari 2011
We zijn inmiddels op de helft van onze trip. De douches hier in de zusters van Sion zijn echt fantastisch. Vandaag zijn we door Jeruzalem gelopen. Als eerste zijn we naar de kelders gegaan van het gebouw waar we slapen, want dat stond er vroeger dus ook al. Daar zijn onder andere enorme “cisterns”, waar ze wel 1 miljoen liter water in op konden slaan. En daar beneden is nog de originele vloer van 2000 jaar geleden te zien. Je kan onder andere zien waar de romeinen een dobbelspel speelden op de vloer (waar de levens van gevangene vanaf konden hangen), en ook nog de originele bestrating die de Romeinen dwars door je Jeruzalem hebben getrokken. Daar heeft Jezus waarschijnlijk ook gelopen toen Hij het kruis naar Golgotha droeg. Het was heel indrukwekkend. Daarna zijn we naar de klaagmuur geweest, en tja, wat kan ik daarover zeggen? Het is precies zoals op de foto’s. Wat nog wel leuk was om te zien dat iemand net zijn Bar Mitswa aan het vieren was. Daarna zijn we naar Mount Sion gegaan (dat is binnen de oude stadsmuren).
Ook zijn we nog naar de plek geweest waar volgens een aantal mensen het laatste avondmaal zou hebben plaats gevonden. Toen hebben we over de oude muur van Jeruzalem gelopen, vanaf de Jaffa Gate tot de Lion’s Gate, dus dat is gewoon een half rondje om de oude stad.
We wilden ook nog naar het Tempelplein gaan, waar Jezus boos werd op de Sabbath omdat de mensen daar een grote markt hadden geplaatst. Maar dat was steeds gesloten voor toeristen toen wij daar kwamen, want dan waren de moslims aan het bidden.
Daarna zijn we naar Betesda geweest, waar mensen genezen werden bij een bad. Ook hier hadden ze enorme “cisterns” gevonden, waar water in werd opgeslagen. Dat water werd gebruikt voor de tempeldienst. Wat wel een hele bijzondere ervaring was toen we daar net aankwamen. We hadden dus eerst over de muur gelopen, en er hingen al donkere dreigende wolken aan de lucht. Toen we dus net onder een afdakje van een loket bij Betesda stonden, begon het plotseling keihard te hagelen. De hagelstenen waren zo groot als knikkers, en omdat we onder een plastic afdakje stonden, maakte het een enorm lawaai. De man achter het loket dacht volgens mij dat we beschoten werden, want hij kon niet goed zien dat het hagelde. Toen ik hem zei dat het maar ijs was, moesten we allemaal lachen.
Toen zijn we ten noorden van de oude stad naar Golgotha gelopen, oftewel de schedelberg, naar de graftuin. Vanaf daar hadden we ook goed uitzicht op de schedelberg. Je ziet er ook echt een schedel in. In die (prachtige) tuin heb je ook een in rots uitgehakte grafkamer. Wat waarschijnlijk de grafkamer van Jezus geweest is. Niks is 100% zeker, maar als je leest in de bijbel hoe ze gelopen zijn, en op wat voor plek het precies is, lijkt het wel heel erg te kloppen. Daar ben ik nog even naar binnen geweest, het zag er niet heel bijzonder uit ofzo, maar het idee dat Jezus daar waarschijnlijk gelegen heeft is toch wel bijzonder. We gaan zo nog even uit eten in de oude stad.
Dinsdag 8 februari 2011
We zijn vanmorgen eerst naar het tempelplein geweest, dat nu eindelijk wel open was. En dat was wel mooi om te zien, helaas mochten we niet naar binnen, in de Dome of the Rock (dat is dus dat gebouw met die enorme gouden koepel die je op elke poster van Jeruzalem ziet staan). Daarna zijn we naar Betlehem gegaan met de bus, en die gaat tot het checkpoint. Want daar staat een grote muur van de Westbank. Vanaf daar kan je met een taxi naar de Nativity Church rijden. Maar die taxichauffeurs daar laten je graag te veel betalen, dus we hebben flink afgedingt. Uiteindelijk hebben we 45 sjekel betaald voor heen en terug, in plaats van 90 sjekel wat die taxichauffeur ons aanbood. Die kerk die op de plek gebouwd is waar Jezus geboren zou zijn bleek niet veel aan te zijn, ten minste ik vond er niet veel aan. Want er hangt een heleboel poespas en “holycrap” zoals mijn moeder het noemde, dus daar zijn we niet lang gebleven.
Daarna zijn we terug gegaan naar Jeruzalem, en zijn we naar de olijfberg gegaan, daar heb ik een stukje op een kameel gereden, dat was wel een leuke ervaring. Toen zijn we naar beneden gelopen, en daar was een kerk en een hof met hele dikke oude olijfbomen. Dat is misschien wel de plek geweest waar Jezus tot God had gebeden vlak voordat Hij gearresteerd werd.
Toen zijn we verder naar beneden gelopen, en richting de oude stad, onderweg nog even koffie gedronken. En we zijn nog even naar een supermarkt gelopen.
Woensdag 9 februari 2011
We hebben net afgerekend in ons verblijf in Jeruzalem, en dat kostte 720 sjekel voor 3 nachten met ontbijt. We pakken nu in, en dan gaan we op weg naar de dode zee!
Woensdag 9 februari 2011 ’s middags
We zitten in het Guesthouse van een youth hostel in Ein Gedi aan de dode zee. We hebben een mooie kamer, met een balkon, met uitzicht op de dode zee, en daar achter de bergen van Jordanie. Ik heb vanmiddag ook in de dode zee gedreven, mijn moeder gaat er morgen ook in. Het was heel bijzonder, je blijft echt drijven, en het water voelt glibberig en olie-achig aan op je huid. Ik vond het ook apart om me voor te stellen dat er gewoon helemaal geen vissen of beestjes in dat water leven, omdat het zo zout is. En de stenen bodem is ook helemaal bedekt met een dikke witte laag zout. Je moet wel oppassen dat je het niet in je ogen krijgt, want dat prikt heel erg, dan moet je het vrijwel meteen uitspoelen met schoon water. Ik heb ook wat zout verzameld een meegenomen naar onze kamer. Ik neem het mee naar huis, en dan deel ik wat uit, want dat kan je dus in je bad doen, want het is heel goed voor je huid. ’s Avonds was het best beroerd, want er was een grote groep jongeren, en die hadden die avond een disco, en het gaf best heel erg lawaai overlast. Maar de mensen van het youth hostel zeiden; tja, het is een youth hostel he, dus zo gaat dat. Dus dat was wel jammer, rond 12 uur was het eindelijk echt stil.
Donderdag 10 februari 2011
We gingen vanmorgen wandelen en klimmen in het natuurreservaat van Ein Gedi, en dit zijn de beesten die we tegen zijn gekomen; Ibix, Coonies (volgens google “hyrax”), blackstart, merels met oranje vleugeltippen, arabian warblers, grote gele kwikstaart,witte kwikstaarten, raven en vast nog wel andere beesten die we nu overslaan. De Ibix is een soort berggeit, en die scharrelden ook gewoon bij het youth hostel rond. De coonies zijn hele grappige beestjes. Het zijn een soort bruine knaagdieren, groter dan een cavia, zonder staart. En ze kunnen heel snel een behendig een boom in rennen/klimmen, om die vervolgens kaal te eten. Verder hebben we ook de Davidwaterval gezien, en de Ein Gedi Spring. Over dit gebied wordt ook gesproken in de bijbel in 1 Samuel 24. ’s Middags zijn we weer naar de dode zee gegaan, en dit keer heeft mijn moeder er ook lekker in gedreven. ’s Avonds was het gelukkig een stuk rustiger dan de vorige avond, en we hebben lekker in het hostel gedineerd.
Vrijdag 11 februari 2011
Vandaag hebben we onze tassen weer ingepakt, en zijn we met de bus naar Eilat gereisd. We deden er drie uur over, en het eerste gedeelte van de reis waren er geen zitplaatsen. Gelukkig was er een jonge man die zo vriendelijk was voor mijn moeder op te staan. En ik heb toen samen met andere mensen maar gewoon in het gangpad gezeten. Later was er gelukkig wel meer plaats. Eenmaal in Eilat aangekomen zijn we meteen maar naar de eerste de beste Youth Hostel gelopen, en daar een kamer voor twee nachten geboekt. We kregen een kamer op de derde verdieping, met een terras, en mooi uitzicht op de rode zee. Daarna zijn we nog even naar een strand in de buurt gewandeld, en daar heb ik nog even gesnorkeld, maar geen vissen gezien. Maar ik was ook wel snel uitgezwommen want de zon ging al onder en het begon koud te worden.
Zaterdag 12 februari 2011
We hebben heerlijk ontbeten vanmorgen, daarna zijn we met bus 15 naar Coral Reef Beach gegaan. Je moet dan 30 sjekel per persoon betalen om op dat strand te mogen, maar het was elke sjekel waard. De lucht was knal blauw, maar het waaide wel hard, dus het bleef toch een beetje fris. Ik ging eerst in het ondiepe water snorkelen, en daar kwam ik al heel veel verschillende soorten vissen tegen. Toen ik net een beetje aan het water gewend was, en echt goed ging kijken, kwam ik nog veel meer tegen. Ik kwam een rode inktvis tegen van wel 40 cm groot. Ik schrok er eerst van, maar ik was er twee meter van af, dus bleef toch maar kijken hoe hij met zijn tentakels over het koraal voort bewoog. Daarna ben ik in het diepe gaan snorkelen. Het is daar zo’n 5 meter diep denk ik, en je hebt ongeveer 20 meter zicht. Ik heb wel zo veel verschillende soorten vissen gezien dat ik ze hier vast niet allemaal kan opnoemen, maar ik noem er een paar. Ik heb hele grote lompe vissen met dikke lippen gezien van wel 50 cm lang. En ook vissen die denk ik wel 60 cm waren, maar die hadden een diameter van maar 2 cm ofzo. Gewoon heel lang en heel extreem dun. Ook heb ik visjes gezien van zo’n 7 cm. Waarvan de voorste helft van de vis pikzwart was, en de achterste helft spierwit. Het was net alsof ik zo een serie van National Geographic binnen zwom, zo mooi en indukwekkend! Verder heb ik vissen in echt alle kleuren gezien, en toen ik in het ondiepe was, was er een visje van 15 cm, paars en geel, en die bleef steeds bij mij zwemmen. Hij zwom om me heen, en zelfs tussen mijn benen door, alsof hij me heel interessant vond. In het diepe ging mijn moeder ook mee snorkelen. Alleen denk ik niet dat zij het net zo mooi kon zien als ik, want ik heb lenzen in, dus ik zag alles scherp. En mijn moeder kon natuurlijk niet haar bril ophouden als ze een duikbril op deed. Maar we hebben er allebei heel erg van genoten.
Aan het einde van de middag zijn we terug gelopen naar het youth hostel, daar deden we 5 kwartier over. Nog een nachtje slapen en dan gaan we op weg naar het vliegveld, en naar huis!!!
Zondag 13 februari 2011
Ik mis Martin steeds meer, en ook gewoon het “thuis zijn” gevoel. Dus ik ben wel blij dat we morgenochtend naar huis vliegen! We hebben vanmorgen weer lekker ontbeten, en daarna hebben we ingepakt en zijn we naar het busstation gelopen. Uiteindelijk hebben we de bus van 11.00 uur genomen, van Eilat naar Tel-aviv. De tickets waren 75 sjekel per persoon, dus omgerekend is dat 15 euro per persoon, voor 5 uur in de bus zitten, want we kwamen pas rond 16.15 aan in Tel-aviv. Het openbaar vervoer is lekker goedkoop hier. Van het Centrale busstation in Tel-aviv zijn we naar het treinstation gelopen, van daar hebben we de trein genomen naar Ben Gurion Airport. En vanaf een bankje hier op het vliegveld schrijf ik dit nu. Het is inmiddels 19.09 en we moeten pas om 4.45 inchecken. Dus er wacht ons een rusteloze nacht op harde bankjes... Bleh...
Maandag 14 februari 2011
Het is inmiddels 11.30 israelische tijd, en we landen om 11.35 Nederlandse tijd, dus over een uur. Vannacht was het echt prut, ik heb 45 minuten geslapen, dus ik was behoorlijk brak toen we gingen inchecken. In het vliegtuig heb ik gelukkig nog wel een paar uurtjes geslapen. Over een paar uur, misschien zelfs minder dan 2 uur nu, zie ik Martin weer!!!!!
Maandag 14 februari 2011 ‘s middags
Dit hoort eigenlijk niet bij het reisverslag, want ik ben inmiddels thuis, maar dit kan ik er gewoon niet buiten laten. Toen we elkaar omhelsden op Schiphol, en naar huis reden, vermoedde ik niets van wat ik hier zou aantreffen. Ik had Martin nog gevraagd of hij nog een beetje had opgeruimd thuis, en hij zei; jahh.. een beetje wel ja. En ik dacht meteen, oh nee he, het is vast een zooitje... Wat had ik het mis. Martin heeft me verrast, en niet zo’n beetje ook. Hij heeft samen met Samuel en Dennie van de 12-groep, en ook met de andere mensen van de 12-groep onze hele woonkamer gerenoveerd. En niet zo’n beetje, maar echt perfect tot in de puntjes! Ze hebben zelfs ook nog de gang de keuken de tuin en schuur opgeruimd! Echt een geweldige thuiskomst! Als je wilt zien hoe ik reageerde, klik dan hier voor het filmpje.